Iets waar niet alle Shiba-baasjes-to-be bij stil staan is dat Shiba Inu’s kunnne gillen. En dit is niet zomaar janken of blaffen. Dit is echt gillen. Chiyo doet het ook soms, als ze iets niet wil (bijvoorbeeld als ze in een dichte bench zit) of als ze juist heel enthousiast is. Maar ook als ze pijn heeft. Het gegil (zeg maar gerust krijsen) kan spiegels en glas breken en gaat echt door merg en been.
Een voorbeeld…
Zo ging dat afgelopen maandag bij de dierenarts ook. We kwamen daar eigenlijk voor controle van haar buikwond. Het is genezen en het zag er onwijs goed uit. Maar het viel ons op dat Chiyo ook vaak aan haar kapotte oortje krabde. Dus de dierenarts wilde graag even kijken!
Wat volgde was te vergelijken met wat je zag in het filmpje. De dierenarts keek nog niet eens in haar oortje of ze begon al met gillen. Uiteindelijke kreeg ze een muilkorf om omdat ze bang was dat ze zou bijten. Ze bijt niet, maar ze wilden toch voorzorgsmaatregelen nemen. We hadden haar met vier personen vast en ik weet zeker dat ze buiten te horen was ondanks dat ze een muilkorf om had. En raad eens? Er was niks aan de hand met haar oor…
Toen we de behandel kamer uit liepen keken de mensen ons geschrokken en nieuwsgierig aan. In de auto hebben wij wat na gelachen. Wat een gekke hond..!
Shibatalk 