Vandaag kwam ik een foto tegen van Chiyo die wij begin september van haar gemaakt hebben. Wij hebben haar nu ongeveer een klein half jaar, en ze is er zo erg op vooruit gegaan! Chiyo is zo veranderd! Lichamelijk, maar vooral ook mentaal. Ze is niet meer het hondje wat wij geadopteerd hebben, ze is geen verlegen klein, mager hondje meer met een hele slechte vacht.
Een Metamorfose
Chiyo is een heel ander hondje geworden! Toen ik vanmiddag die oude foto van haar terug zag, schrok ik wel even. Wat was ze een scharminkeltje, en wat was haar vacht slecht! Ik weet dat asiels het onwijs druk hebben met al hun dieren en nieuwe herplaatsers, maar ze zag er echt niet uit!
September 2014.
Gelukkig gaat ze met grote vooruit sinds ze gesteriliseerd is. We bouwen langzaam de clomicalm af, en ze krijgt beter voer. Ze plast en poept vaker buiten (en gelukkig nog steeds niet binnen), ze speelt leuker met andere honden en is nieuwsgierig naar alles en iedereen. Ze is onwijs alert en altijd blij als wij weer thuis zijn.
Zelfs het alleen thuis zijn is geen probleem meer voor haar. Ze wil graag spelen met ons of alleen. Chiyo is zelfs ondeugender geworden en kan af en toe behoorlijk brutaal doen! Van dat verlegen hondje is echt niets meer van terug te zien. En dat in een half jaar tijd. Dat vind ik toch best wel knap.
Januarie 2015.
In het begin heeft ze ons flink uitgeprobeerd, ze had immers ook nooit wat van de wereld gezien in de 9 jaar dat ze als broodfokteef moest “werken”. Had ze überhaupt ooit liefde gekend? Nee, waarschijnlijk niet. Zelfs dat moest ze leren! Maar ze doet het zo goed!
Shibatalk 