Gister middag zijn wij met Chiyo naar mijn ouders gereden. Zij wonen in een dorpje en daar was het vuurwerk wat minder dan bij ons in de wijk. We bleven daar even een kopje koffie drinken om te kijken hoe Chiyo het bij hun deed…
Ondanks dat er af en toe nog wel vuurwerk was deed Chiyo heel anders dat hoe ze bij ons thuis deed. Ze ging op haar kussen liggen die wij voor hadden meegenomen en bleef rustig liggen zonder op te staan en te janken na elke knal.
Gelukkig is Amy (de hond van mijn ouders) dol op Chiyo. Ze wil graag spelen en donderjagen. Maar Chiyo is niet zo dol op die drukte. Af en toe snauwt ze even om Amy te vertellen dat ze met rust gelaten wil worden en gelukkig luistert Amy. Maar als Chiyo begint te huilen te trillen van paniek komt Amy snel aangehuppeld. Snuffelt aan haar, is voorzichtig en rustig. Alsof ze Chiyo wil vertellen: Wat doe je nou? Er is niks aan de hand. Amy zelf is vrij rustig onder het vuurwerk. Naar enorme harde knallen blaft ze en ze wil graag zien waar het weg komt, maar verder doet ze er weinig mee.
Amy en Chiyo afgelopen zomer.
Wij zijn heel even weg geweest en hebben Chiyo alleen gelaten bij mijn ouders. Ze heeft zelfs buiten geplast en gepoept! Iets wat ze het liefst maar op een plekje doet, en dat is op het grasveldje tegen over ons. Mijn ouders hadden wel een hand vol aan haar. Ze zijn koppige terriërs gewend, maar een Shiba Inu is heel anders koppig. Ze is je vaak een stapje voor en is slim. En als ze iets wil, dan gaat ze er ook echt voor.
Aan het einde van de avond werd ze onrustiger, de knallen werden harder en rond 24:00 hebben wij haar aan de riem gedaan. Chiyo wist niet waar ze het laten moest of wat ze met die angst aan moest. Ze was nat van het zweet en haar pootjes nat van haar kwijl. Ze trilde als een gek en haar ogen stonden groot en angstig in haar gezicht.
Na een lange nacht, nu lekker niks doen.
Gelukkig was het na een half uur een stuk rustiger en lag ze te trillen in een hoekje van de keuken. Om 01:00 zijn we uiteindelijk naar huis gegaan. Ze was moe van alle stress en ook wij waren moe van alles. Om 04:00 was het helemaal stil en vandaag is het behoorlijk rustig qua vuurwerk.
Af en toe een knalletje waar ze toch nog van schrikt. Ik heb haar al uit de kattenbakken moeten halen omdat ze daar soms van angst in gaat zitten. Ze had kattenkorrels tussen haar tenen en in haar ogen en haar neus was wit. Wat een gezicht!
Maar gelukkig hebben wij het overleefd!
Wij wensen iedereen de beste wensen voor 2015! Maak er een mooi jaar van!
Shibatalk 