Grote Stappen Vooruit

Tussen het vuurwerk door is er tijd voor leuke dingen. Op het moment hebben wij onze handen vol aan Chiyo en haar vuurwerk angst. Maar in de middag is het gelukkig nog rustig.

Vanmiddag hebben we even gek gedaan met Chiyo. We realiseerde ons dat ze al met grote stappen voor uit gaat. Afgelopen maandag zijn wij naar de dierenarts geweest voor controle van haar buikwond wat ze overhield van de sterilisatie. Het was genezen en zag er goed uit. Het rompertje mag dus af!

Ze was vanmiddag druk, liep met haar staart en oortjes omhoog. Tijd om even gek te doen met haar favoriete speeltje! Heen en weer rennen, trekken, kauwen, knagen. Omdat het speeltje van rubber is, en wij liever niet willen dat ze rubber binnen krijgt tijdens het knagen verwisselen het altijd met iets lekkers.

Na de operatie is ons opgevallen hoe ze in een positieve manier aan het herstellen is. Ze wil weer spelen. In het begin wilde ze dit alleen in haar eentje, of mochten wij het speeltje alleen weggooien zodat ze er achter aan kon rennen. haar manier van spelen is gek. Ze gooit het in de lucht om het vervolgens weer te pakken en weer in de lucht te gooien. Het is geweldig om te zien!

Sinds ze weer een stuk beter is, gaat ze met stappen voor uit. Chiyo wil weer spelen en wij mogen zelfs mee spelen! Ze vertrouwd ons genoeg om veilig bij ons te zitten als zij in een vreemde omgeving is. In het begin wist ze volgens mij niet zo goed wat ze met ons aan moest. Maar langzaam aan begint ze ons steeds meer te vertrouwen. Ze komt als we haar roepen (vooral voor een snoepje). Snachts als ze in paniek is, staat ze bij mijn bed. Een teken dat ze toenadering en steun zoekt van ons. Ze vertrouwd ons dus!

Heerlijk die frustraties even weg bijten!

Advertentie

Oorlogsgebied

Vuurwerk is iets waar ik in de loop van de jaren een bloed hekel aan heb gekregen. Ik ben al een schijterd met harde geluiden en knallen. En verder dan sterretjes ben ik nooit gekomen. Maar sinds ik huisdieren heb ben ik er nog meer een hekel aan gaan hebben.

Suki is de enige die het weinig doet en die de lichtjes juist enorm leuk vind. Hiro word er erg schrikkerig door en volgens mij heeft Chiyo het nog nooit meegemaakt. Elke knal — hard of zacht — zorgt voor paniek. En omdat ze hier al vanaf oktober bezig zijn, is Chiyo ook al vanaf oktober bezig. Het gaat steeds beter, maar hoe dichter bij de knal is. Hoe groter de paniek.

Chiyo in een van haar verstop plekjes.

Ze zoekt de meest kleine plekjes op om zich in de verstoppen. Onder de krabpaal, tussen kastjes, in kastjes. Gister lag ze zelfs half onder het bed. Zelfs als ze er niet tussen past, ze zal en moet er tussen passen. Vandaag hebben wij haar weg moeten halen tussen de bas en de muur. Ze zat zo vast, ze kon geen kant meer op. Arme ziel.

Natuurlijk proberen ook wij zelf zo rustig mogelijk te blijven. Maar mijn hart breekt elke keer weer een beetje als in paniek is, loopt te huilen en aan het trillen is als een rietje. Het duurt lang voordat ze eindelijk rustig word. Ik negeer haar niet. Niets is erger als je hond of poes of ander dier negeren op momenten dat hij jou nodig heeft. Ze zoekt toenadering, veiligheid. Die probeer ik haar dan ook te bieden zo ver dat lukt!

Van mij mag het al wel ver in januari 2015 zijn!

Een Grote Stap Vooruit

Vorige week was het ineens zo ver.

Mijn vriend ging met Chiyo weg en ik bleef thuis om wat dingetjes af te maken.

Hij kwam terug na een halfuurtje. Hij gaf Chiyo een snoepje — iets wat hij eigenlijk nooit doet. Toen ik klaar was met bellen vroeg ik hoe ze was met het lopen. Ze kan namelijk wel eens vervelend zijn (veel trekken, bij elk bosje/steentje/paaltje snuffelen, etc). Maar Chiyo had geplast en gepoept buiten!

Heh? Wat? Plassen en poepen? Buiten? BUITEN?

Ik was stomverbaasd. Maar ze heeft het echt buiten gedaan. De afgelopen maanden was het namelijk een drama om haar dagelijks te laten plassen of voor de grote boodschap (Lees: het grote plas verhaal). Normaal gesproken wilde ze het alleen in de avond doen op het balkon. Dus hadden we speciaal voor haar van die plas-doekjes gehaald waar de urine niet door heen gaat. Omdat het putje bij ons op het balkon heel langzaam water laat weglopen, ging het wel eens stinken (vinden de buren vooral heel leuk!).

De dagen daarna deed ze het ook elke avond buiten. Half 7 in de avond was haar favoriete tijd. Dan is het donker en lekker rustig buiten — als er geen vuurwerk is. Vanaf zaterdag doet ze het nu dagelijks, plassen en poepen. En vanaf vanmiddag doet ze het ook nog eens overdag!

Het klinkt misschien heel stom, maar ik ben zo ongelooflijk trost op haar. De moeite is dus niet voor niks geweest! Het zorgt voor onwijs minder stress! Chiyo kon namelijk heel onrustig zijn als ze moest, maar dan deed ze maar niks binnen of buiten.

We merken nu zelfs in de ochtend dat Chiyo begint te piepen als we niet snel genoeg met haar er uit gaan. Zodra wij buiten staan gaat ze het gras op om te plassen! Wauw!