Grote Stappen Vooruit

Tussen het vuurwerk door is er tijd voor leuke dingen. Op het moment hebben wij onze handen vol aan Chiyo en haar vuurwerk angst. Maar in de middag is het gelukkig nog rustig.

Vanmiddag hebben we even gek gedaan met Chiyo. We realiseerde ons dat ze al met grote stappen voor uit gaat. Afgelopen maandag zijn wij naar de dierenarts geweest voor controle van haar buikwond wat ze overhield van de sterilisatie. Het was genezen en zag er goed uit. Het rompertje mag dus af!

Ze was vanmiddag druk, liep met haar staart en oortjes omhoog. Tijd om even gek te doen met haar favoriete speeltje! Heen en weer rennen, trekken, kauwen, knagen. Omdat het speeltje van rubber is, en wij liever niet willen dat ze rubber binnen krijgt tijdens het knagen verwisselen het altijd met iets lekkers.

Na de operatie is ons opgevallen hoe ze in een positieve manier aan het herstellen is. Ze wil weer spelen. In het begin wilde ze dit alleen in haar eentje, of mochten wij het speeltje alleen weggooien zodat ze er achter aan kon rennen. haar manier van spelen is gek. Ze gooit het in de lucht om het vervolgens weer te pakken en weer in de lucht te gooien. Het is geweldig om te zien!

Sinds ze weer een stuk beter is, gaat ze met stappen voor uit. Chiyo wil weer spelen en wij mogen zelfs mee spelen! Ze vertrouwd ons genoeg om veilig bij ons te zitten als zij in een vreemde omgeving is. In het begin wist ze volgens mij niet zo goed wat ze met ons aan moest. Maar langzaam aan begint ze ons steeds meer te vertrouwen. Ze komt als we haar roepen (vooral voor een snoepje). Snachts als ze in paniek is, staat ze bij mijn bed. Een teken dat ze toenadering en steun zoekt van ons. Ze vertrouwd ons dus!

Heerlijk die frustraties even weg bijten!

Advertentie

Het Groeit Wel Weer Aan

Afgelopen weekend waren wij met Chiyo naar een loslopend gebied geweest. Het was mooi weer, en wij hoopten op veel honden.

Het aantal honden viel mee, en Chiyo viel wat buiten de groep. We hadden een extra lange lijn voor aan haar tuigje. Zodat Chiyo toch het idee had dat ze “los” liep. Ze liep ons vooral achterna (of vooruit). Twee keer hebben wij haar even los gelaten, maar dan liep ze toch wel weg. Gelukkig was er hoog gras, en kwam ze niet snel vooruit.

Na een paar uurtjes besloten wij om even wat te drinken bij de Mac, samen met Chiyo. Het duurt voor Chiyo vaak lang voordat zij zich ergens op haar gemak voelt en gaat liggen. Er werd water aangeboden, ze kreeg zelfs een paar snoepjes, die ze na 10 minuten toch maar op at. Het drinken liet zij staan.

Toen kwam er een jongetje. “Ik hou zo veel van honden!” Hij aaide Chiyo liefkozend over haar hoofdje, kriebeltje achter haar oortjes, en ging naast haar zitten. Had hele verhalen over zijn eigen hond — en de hond van de buren. Totdat hij ineens vroeg: “Wat is er met haar oortje gebeurt?” (Chiyo heeft een half oortje). Ik zei dat wij dat niet wisten. Waarop het jongetje antwoorden: “Oh, maar het groeit wel weer aan!”.

Niet Zoals In Het Boekje Staat

Voordat wij besloten om Chiyo te adopteren hadden wij de enige research gedaan naar Shiba’s. Het was duidelijk dat het koppige hondjes waren. Iets waar ik met terriers wel wat ervaring mee had.

Maar uiteindelijk is het niet zoals het in de boekjes staat. Het is toch anders. De koppigheid is anders, de eigenwijsheid is anders. Het is iets wat je zelf moet ervaren, en wat niet echt goed uit te leggen is. De koppigheid van een Terrier is zo anders dan de koppigheid van een Shiba. Daarnaast zijn ze ontzettend eigenwijs, en weten ze heus wel wat wel en niet mag, maar proberen ze te kijken hoe ver ze werkelijk kunnen gaan.

Chiyo weet dat wij haar niet in de slaapkamer willen hebben, of in de “kattenkamer”. Maar zodra wij onze rug toe keren naar Chiyo, of naar de deur, zoekt zij een kans om er toch heen te gaan. Een paar wijzen naar de deur en haar vertellen dat ze als de wiedeweerga uit die kamer moet komen doen haar niks. Zij kijkt je aan met die grote bruine onschuldige ogen en snuffelt lekker verder.

Hiro.

Maar heel soms luistert ze! Ze doet mij denken aan onze katten, Suki en Hiro. Ook die kunnen zo heerlijk eigenwijs doen en niet luisteren. Ooit zal het luisteren wel komen met Chiyo (en de katten?), ooit. Nu ligt de focus op dat ze moet wennen, settelen en haar gedrag.

Maar ook dat staat niet in de boekjes. Wij hebben een boek gelezen van Cesar Millan. Aan de ene kant was het verhelderend, en lijkt het misschien logisch. Maar aan de andere kant is Cesar Millan’s manier van doen niet de manier dat bij Chiyo zal werken.

Aan het einde van het boek heb je het idee dat je wat geleerd hebt. Maar de ervaring blijkt dat dat helemaal niet het geval is.